Lichamelijke toestand

 






Wie ben ik?



Mijn naam is Erik Roede en zet mij al jaren in om zeer beperkt objecten te conserveren (actief en passief) en te behouden en registreren wat minstens zo belangrijk is, van belang tot totaal niet van belang op dit moment. Alles is over 50 jaar anders en "totaal niet van belang" kan dan zelfs uiterst van belang zijn (denk maar eens aan kasten aan begin van de jaren 90 vorige eeuw) Toen onbetaalbaar en nu voor een habbekrats.



Ik ga hier natuurlijk niet mijn hele verhaal opschrijven maar zo kun je al een klein beetje zien wie ik ben.


Mijn vader heeft mij heel vaak meegenomen om samen een "culterele dag" te gaan beleven. Dit heeft bij mij een soort van interesse aangewakkerd die ik nooit meer kwijtraak.

Als kind kwam ik veel op onderhoudsweekenden van het NIVON in Noord-Laren en ook in de zomer waren m`n ouders daar vaak huiswacht. Schuin achter het huis (groot) staat/stond een museum(pje) met een grote collectie "rariteiten" zonder beschrijving en dit vond ik prachtig, urenlang zat ik op de grond met de Winkler-Prins om uit te zoeken wat het was en daarna uit te typen op papier. Ik was toen 8 tot 15 jaar. Ik weet nog goed hoe fascinerend ik de lange huid van een boa constrictor vond en ook pijlpunten van steen waren bijna magisch omdat ik de oudheid er vanaf las (als dit eens kon vertellen!) Deze punten waren gevonden onder de turflagen en dus heel oud, probeer dat maar eens uit te leggen aan iemand uit de Veenkoloniën.


Op mijn 16e ben ik lopend aangereden door een mercedes taxi (100km per uur uit remwegmetingen) waarvan ik lang heb moeten revalideren,schedel gescheurd ,zeer zware hersenschudding meerdere open botbreuken ik wist toen niet dat ik daar m`n hele leven zeer veel last en pijn zou overhouden. Botvlies ontstekingen en deze doen vreselijk veel pijn en het begon al in 1988 en ik ben er nooit voor behandeld met antibiotica want de huisarts en specialist vonden die warme rode omgevingen niet een reden om een spoedpost van een ziekenhuis te benaderen. Rond de eeuwwisseling kreeg ik te horen dat deze ontstekingen goed te zien zijn op een sterk uitvergrote rontgen foto (lijkt het meest op gasdraad doorsnede ) Ziekenhuis in ziekenhuis uit. in het jaar 2006 kreeg ik een ongeremde celdeling in mijn linkervoet, 8x keer aan geopereerd en 7 keer 6 maanden gefixeerd (gips) en op een bed in de huiskamer. Nu sta ik als sinds februari 2022 op de wachtlijst voor mijn 26ste hersteloperatie. Het kan verkeren. Met deze operatie willen we bereiken dat a) mijn liesbreuk wordt gedicht B) enkele voelzenuwen verwijderen c) geronnen bloed of wild vlees verwijderen om de daar liggende zenuwen weer onbekneld hun werk te laten doen) UPDATE: De operatie zal plaatsvinden op 10 oktober 2022


Als ik maar enigzins functioneerde (2x 100 tot 120 mg oxycodon plus nog veel meer snoepjes en pleisters fentanyl 50ugr/uur maar dit deed mij flippen en dit is recreatief misschien wel leuk maar voor mij was dit vreselijk,geen controle en hele stukken film weg) ging ik lezen en leren en daar stopte ik pas mee als ik in slaap viel of als de bladzijden gingen "zweven" voorwaar een gevoel dat je langzaam aan gaat waarderen en dat is wat men geloof ik verslaving noemt, echter is stoppen niet moeilijk, het is alleen pijnlijk. Maar desondanks heb ik toch nog een certificaat HBO- Logistiek behaald (2010)


Begin jaren 1990 ben ik gaan stoppen met mijn bedrijf in modestoffen omdat ik lichamelijk te veel hinder ondervond. Ik ben weer naar school gegaan om mezelf conserveren en restauratie van textiel aan te leren, maar dat kon ik niet want ik zat nog te dicht op de textiel handel dus ben ik overgestapt op hout en metalen. Achteraf een goede keuze want dit zijn dankbare materialen en vooral metalen zijn complex aan meng verhoudingen zodat je oneindig veel verschillende soorten metaal kunt aan treffen. Soms zijn het goede legeringen maar nog vaker niet (vooral bij munten zijn zoveel legeringen zodat je bijna kunt zeggen "rijk" land goede en duurzame legeringen en "arme" landen de mindere maar vooral goedkopere legeringen, heerlijk toch, als je deze overbodige kennis bezit!)


In het jaar 2010 in september kreeg ik een verdoving injectie in mijn rug en ja, je raad het al, dit ging helemaal mis, totaal op de onjuiste plek en niet goed toegediend en m`n lever, nieren, van alles, begon bloed te zweten en dit gaat gepaard met een werkelijk gemartelde pijn, maar dit zou een bijwerking zijn. Ik heb in 14 dagen 5x huisbezoek gehad van de rijdende spoedpost arts en deze had gebeld met de dokter die gespoten heeft en dit zouden allemaal bijwerkingen zijn "geef hem maar wat meer morfine" en mijn linkerkant van mijn lichaam werd steeds blauwer maar ze wilden hier niet naar kijken ook niet op de eerste hulpost "ben je er nu alweer??". Het was inmiddels oktober geworden en ik had gelukkig een afspraak staan met mijn orthopedisch chirurg Dokter Isabel van Dalen, die enorm schrok en zei "maar zo ken ik Erik niet!!"en het hele ziekenhuis bijeen brulde,"deze man bloed dood en jullie kijken niet eens!!" Ik was er aangekomen... en toen ging het licht uit. Na 4 dagen werd ik wakker met slangetjes in de neus ,armen, piemel,en met een rauwe bloedende keel. Ik was wederom voor de dood weggehaald... 2014 kastje 1 in de rug en 2018 kastje 2 in de rug met grote verbetering (gaat ook veel langer mee maar hoe lang weten ze nog niet, ze zaten er tot nu toe elke keer naast maar hij houd het erg goed vol)(actieve ruggenmerg stimulator wat bij mij in stilstand goed werkt, nu het mobiele nog!) Mijn linkerkant(arm en been)hebben lang geprikkeld en met veel moeite en inzet heb ik mijn linker arm weer kunnen gebruiken, echter het is nooit meer op kracht gekomen. Mijn been ging van geprikkel over naar pijn en van pijn naar gruwelijke marteling vooral op de plek die bij mannen zeer pijnlijk is, het overstemt alle andere pijnen en komt in golfen.


Eind 2011 ben ik als vrijwilliger bij het Nederlands Vesting Museum gestart voor 4 a 5 uur in de week, prachtig om het geleerde weer eens in praktijk te brengen. Dat wat je leuk vind vergeet je niet en ik was verbaasd wat ik allemaal nog wist!, echter alles heeft een prijs want wat de meesten onderons niet zien is dat ik van zo`n middag of ochtend 2 dagen moet bijkomen maar ik heb dit er graag voor over want het is ook nog gezellig en samen strijd je tegen verval en dus praat je daar ook veel over en dan word je geestelijk moe, en deze vermoeidheid vind ik mensonterend! en zolang ik dit heb vecht ik hier tegen en helaas ook tegen acceptatie en loslaten, Dit kan ik niet want het betekend capitulatie...en dan?



Ik ben gelukkig in de liefde want ik heb de mooiste, liefste en zorgzaamste vrouw die je maar kunt bedenken. Zonder haar had ik het niet gered, door de sneeuw, regen,etc. duwde zij mij(op een kromme rolstoel, beide wielen stonden naar buiten toe. Leenrommel zeg maar) naar verschillende hulpaanbieders in Almere. Douchen op een stoel in de tuin als het vriest want ik kon niet naar boven maar ook voor mij opkomen bij de behandelaars als ik te "stoned" was en er maar weinig zinnigs uit mijn mond kwam


Wij zijn nu 25 jaar getrouwd en hou van haar als de eerste dag samen.



Ik hoop dat je wat leuke tips kunt vinden op deze site, ikzelf gebruik hem het meest als ik op locatie ben en even moet kijken hoe de procedure ook alweer is.


Erik Roede